ارچند

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرچَند/

حرف

ارچند (شاعرانه)‎

1. مخفف اگرچه، هر چند که.

   نخواهد همی ماند ایدر کسی/ بخوانندش، ارچند مانَد بسی. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن