ارچه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرچه/

حرف

ارچه (شاعرانه)‎

1. مخفف اگرچه، هر چند که.

   یکی داستان زد بدین شهریار/ که دشمن مدار ارچه خُرد است خوار. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن