ازلیت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَزَلیّت/

اسم مصدر

ازلیت

1. ازلی بودن، دیرینگی، وضع و حالت زمانِ بی‌آغاز.

   حق مرا کسوت دیمومیت و ازلیت در پوشید. «روزبهان»

---

ترجمه
انگلیسی: prevenience preexistent preexistence eternity

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین