استامبولی

فارسی

(اِ بُ)

(ص نسب.)

1. استانبولی. اسلامبولی:
2. آن چه منسوب به استامبول باشد.
3. از مردم استامبول (ترکیه)

1. ، اهل استامبول.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم

1. ظرفی فلزی که برای بردن گل و گچ در بنایی به کار برند.

منابع

• فرهنگ لغت معین