استرحام

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِستِرحام/

مصدر متعدی

استرحام

1. بخشایش خواستن، طلب بخشایش کردن، رحمت خواستن. مرحمت طلبیدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن