اقدس

فارسی

ریشه‌ لغت

• گیرش‌شده از بهاری: آقدس

آوایش

• /اَقدَس/

صفت

اقدس

1. پاکتر، مقدس‌تر
2. عنوانی احترام‌آمیز برای بزرگان یا مکان‌های مقدس. ارض اقدس.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ بزرگ سخن