الموت ثانی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَلَموت/ثانی/

اسم مرکب

الموت‌ثانی (مکان‌باستانی)‎

1. نام دیگر قلعه زیر.

   ابوحمزه به اتفاق بلد بسوی قلعه‌ای رفت که در ادوار بعد به الموت ثانی معروف شد. خداوند الموت

منابع

• خداوند الموت