امام جمعه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِمام/جُمعه/

اسم مرکب

امام‌جمعه (ادیان)‎

1. آنکه در نماز جمعه خطبه می‌خوانَد و جلوتر از تمام صفوف، نماز می‌گزارَد و دیگران به او اقتدا می‌کنند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن