امیدوار بودن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُمیدوار/بودَن/

صفت

امیدوار بودن

1. منسوب به امیدوار؛ ویژگی آنکه احساسی دل‌گرم کننده نسبت به برآورده شدن خواسته‌هایش دارد؛ آنکه به آینده خوش‌بین است.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
ایتالیایی: sperare

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن