انچوچک

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَن/چوچَک/

صفت

1. هر چیز کوچک و خُرد. آدم قد کوتاه. آنچوچک.
2. دانه‌ای کوچک شبیه دانه گلابی با پوسته محکم که همچون آجیل قابل خوردن باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین