اهل‌بخیه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَهل/بَخِیه/

اسم مرکب

اهل‌‌بخیه (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. آنکه در امری وارد یا با موضوع مورد نظر آشناست. اهل فن، رازدار.
2. (با تواضع فروتنی) آنکه دارای اطلاع اندک درباره چیزی است.
3. (طنز): آنکه بشکل غیر تخصصی و بصورت عوامانه بکاری می‌پردازد که اصلِ آن فنی است و اهلیت می‌خواهد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین