اهل‌فضل

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَهل/فَضل/

اسم مرکب

اهل‌‌فضل

1. فاضل، دانشور، فاضلان، دانشوران.

   طایفه‌ای اهل فضل و بلاغت در صحبت او بودند. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن