اولدوز در زبان پارسی پهلوی به معنی "بالادوز" یا همان "ستاره" است، که از دو بخش اوُل (بالا) و دوز (از بن دوختن) ساخته شده است گویی که آنچه در آسمان می درخشد (ستاره) به آن بالا دوخته شده است. خواننده برای درستی آزمایی به فرهنگ واژگان پارسی پهلوی نایبرگ و یا مک کنزی بنگرد.
