اَرِختَه

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اَرِختِه/

اسم

ارخته (قدیم)‎

1. رخت‌ها و لباس‌ها. مطلقِ رخت، لباس.

   سپاه ظفرپناه ... از ضبط مجموع اسباب و ارختهٔ او بپرداختند. «شرف‌الدین یزدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ لغت‌نامه دهخدا