اَنگ

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /اَنگ/

اسم

اَنگ

1. مترادف آرواره یا هر دو فَک بالا و پایین در زبان فارسی.

صفت

1. بزبان عامیانه زبان بهاری به کسی اطلاق میگردد که آرواره لق باشد.

منابع

• فرهنگ شمس