اِح

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /اِح/

حرف ندا

اِح

1. بدین صورت در سه زبان فارسی، عربی، آذری مفهومی نداشته، احتمالاً تحصیف شده اَح در زبان معیار باستان و گویش بهاری بوده که در زبان عربی بشکل اِح تلفظ شده است.