اپیگلوت

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /اِپیگِ/لُت/

اسم مرکب

اپیگلوت (جانوری)‎

1. غضروف برگ مانندی در پشت زبان که به هنگام بلع بسته میشود تا مانع ورود غذا به حنجره و نای شود.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن