ایدر
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /اَیدَر/
اسم
ویرایش
ایدر
- اینجا.
- دل و جانم ایدر بماند همی/ مژه خون دل برفشاند همی «فردوسی»
- کنون. ریشه لغت از پارسی میانه پارسی میانه (پهلوی)[۱]
مترادف‌ها با پسوند در ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ از پارسی میانه 𐫀𐫏𐫅𐫡 (/ēdar/, “اینجا”), که ترکیب شده از 𐫀𐫏𐫅 (/ēd/, “this”) و *𐫡 (/-ar/) است، از پارسی باستان 𐎡𐎭𐎠 (“اینجا”) از نیا-هندو-ایرانی *Hidʰá.
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه