ایلغار

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /ایلغار/

اسم مصدر

ایلغار (قدیم)‎

1. بطور ناگهانی، و غیر منتظره بجایی حمله بردن؛ شبیخون، هجوم، یورش. القار.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین