بازگرفتن

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [باز/گرفتن]

فعل

بازگرفتن

1. کنش بازپس گرفتن و بازستاندن.

   برد آن برات و بازگرفت این غرامت است/داد آن غلام و باز ستد این تحکم است. «خاقانی»

––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: capture retake انگلیسی: requisition