بافر

فارسی

حوزه: [شیمی]

1. محلولی شامل یک اسید ضعیف و نمک همان اسید یا باز قوی.

منابع

«بافر» هم‌ارزِ «buffer 1»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی