باهم‌آمدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /باهم/آمدَن/

اسم مرکب

باهم‌آمدن

1. (قدیم): به هم آمدن.

   او همچون گل ز خندیدن لبت باهم نمی‌آید/ روا داری که من بلبل چو بوتیمار بنشینم. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن