فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • پهلوی

آوایش

ویرایش
  • /بَخشِش/

بخشش

  1. تقدیر، سرنوشت.

بخشش

  1. داد، دهش. انعام.
    چو‌ من رفتم ز گیتی به دیگر سرای/ به بخشش روان مرا شاد دار.‌ «فردوسی»


ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه