بخشودن

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [بخشو/دَن]

فعل

بخشودن

1. کنش بخشاییدن و عفو کردن

   همي داد مژده يكي را دگر / كه بخشود بر بيگنه دادگر . «فردوسی»

مصدر فعل لازم

1. رحم کردن، ترحم کردن، دلسوزاندن.
2. بخشیدن.

مترادف‌ها

• بخشاییدن ، آمرزیدن ، عفو کردن

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: remit

منابع

• فرهنگ لغت معین