بدخویی

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [بَد/خوئی]

حاصل مصدر

بدخویی

1. وضع و حالت بدخو، بدخو بودن، بداخلاقی، مقابل خوش‌خویی.
2. لج‌بازی، بدذاتی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-91-6