بدمسپ

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /بَد/مَس/سَپ/

اسم مرکب

بدمسپ

1. در گویش بهاری، تکیه کلامی هنگام بدبیاری، یا عدم موفقیت در کاری ادا می‌گردد، و همسان با بد مذهب.

   بَد مَسّپ جور گَلْمِرِ.

   بدمذهب جور درنمیاد.

مترادف‌ها

• پخ‌مسپ