برهم آمیختن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بَرهم/آمیختَن/

اسم مرکب

برهم‌آمیختن

1. با یکدیگر ترکیب کردن.

   هر کجا که نور صافی باز آن خاک آمیخته شد، خاک را برنگ‌خویش گردانید، و باران رحمت و عنایت باز آن برهم آمیخت. «احمدجام»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن