بسغ

فارسی

(بَ سَ)

اسم

1. اطاق فوقانی که دارای پنجره‌های متعدد برای نظاره و دخول هوا باشد.
2. گنبد، سقف گنبدی.

منابع

• فرهنگ لغت معین