(بُ)

فارسی

ویرایش

ریشه‌شناسی

ویرایش
  1. تنگه، باب، بخشی از دریا که دو خشکی را از هم جدا می‌نماید، یا دو دریا را به هم می‌پیوندد.

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین

(بِ)

  1. قطعه چوبی که کفاشان میان کفش و قالب گذارند.
  2. تکه چوبی که نجاران به وقت شکافتن چوب در شکاف آن گذارند.

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

ویرایش
انگلیسی
strait