خانه
تصادفی
ورود
تنظیمات
کمک مالی
دربارهٔ ویکیواژه
تکذیبنامهها
جستجو
بنواژه
زبان
پیگیری
ویرایش
بن
-
واژه
در دستور زبان فارسی به معنی مصدر است.
بیخ؛ بنیاد؛ بیخ چیزی.
پایان.
انتها، ته،قعر ≠ نوک
اصل، بیخ، پی.
ریشه،ستاک.
اساس، بنیان، بنیاد.
-
از بن : (قید) از ریشه ؛ از بیخ؛ از اصل