بنگرد

فارسی

حوزه: [حمل‏ونقل درون‌شهری-جاده‌ای]

کوچه یا معبر بن‏بستی که در انتهای آن محل مخصوصی برای دور زدن وسایل نقلیه در نظر گرفته شود.

«بُن‏گَرد» هم‌ارزِ «cul-de-sac»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی