فارسی

ویرایش

ریشه‌شناسی

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /بهِشتی/

  صفت نسبی

ویرایش

بهشتی

  1. اهل یا ساکن بهشت.
    کسی کاو شود کشته زین رزمگاه/ بهشتی بُوَد شسته پاک از گناه «فردوسی»

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه

منابع

ویرایش
  • شاهنامه