به‌اثبات‌رساندن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /به/اِثبات/رساندَن/

اسم مرکب

به‌اثبات‌رساندن

1. اثبات.

   اما واقعیت امر، خلاف آنرا به اثبات رساند. «جعفر شهری»

مترادف‌ها

• اثبات، اثباتاً، اثبات گرا، اثبات گرایی، اثبات شدن، اثبات کردن، اثبات افتادن، به اثبات رسیدن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن