به‌تون

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بِه/تون/

اسم مرکب

به‌تون

1. (نفرین): به جهنم، به دَرَک.
2. نخوردند، نخوردند! به جهنم! به تون «شهری»

مترادف‌ها

• به طبس، به‌ تون‌ و‌ طبس

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن