به‌کسی‌آسودن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /به/کسی/آسودن/

اسم مرکب

به‌کسی‌آسودن

1. (قدیمی): مأنوس بودن با او یا آن و در کنار او راحت بودن.

   با تو انس گیرم و به تو بیاسایم. «عطار نیشابوری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن