بیج

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /بِیج/

اسم

بیج

1. (قدیم): فرزندی که بدون اطلاع مرد، همسر وی از دیگر داشته‌باشد. حرامزاده.

مترادف‌ها

• دوهمسری