بید

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• /بِید/

اسم

بید

1. درختی است از تیره بیدها، بی‌میوه، سایه‌دار، دارای شاخه‌های مستقیم و بلند. چوبش کم دوام است از پوست آن ماده‌ای به نام سالیسین به دست می‌آید که تب‌بُر است.
2. حشره‌ای است ریز با بال‌های باریک که پارچه‌های پشمین را می‌خورد بیو، بیب، بیتک هم گفته شده.

   ریشه اصطلاح از ترکی آذربایجانی بِیت و آن هم از ترکی باستان بیت.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین