بیطقون

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /بَیطقوق/

اسم‌خاص

بیطقون

1. نام مردی که در زمان اسکندر مقدونی، وزیر بود یا وزیر شد.

   خردمند را بیطقوق بود نام/ یکی رایزن مرد گسترده کام. «فردوسی»