بیوای

فارسی

ریشه شناسی

• بهاری

آوایش

• [بی/وای]

قید

بی‌وای

1. بی اراده، بی‌حمیت، تنبل، هنگامی اظهار می‌گردد که نوجوان یا جوان ذکور عرضه هیچ‌کاری نداشته باشد یا تن به کار ندهد.

   بی‌وای اوشاق دِ.

   بچه بی‌عرضه‌ای هست.

مترداف‌ها

• گوته‌لق