تان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /تان/

اسم

تان

1. تار.

قید

1. بن مضارع تانستن، توانستن.

ضمیر

1. ضمیر متصل که در پایان واژه می‌آید و به این معانی بکار می‌رود: شما، متعلق به شما؛ کتابتان، کتاب شما؛ جامه‌تان، جامه شما.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن