تخت‌عاج

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /تَختِ/عاج/

اسم مرکب

تخت‌عاج

1. نوعی نشستنگاه مانند کرسی، صندلی یا سکو، که در دنیای باستان فقط مختص جلوس پادشاهان بود.

   نهادند زیر اندرش تخت عاج/ بیاویختند از بر عاج تاج «فردوسی»

منابع

• شاهنامه