تخت روان

فارسی

(~ رَ)

اسم مرکب

1. کجاوه، تختی که در گذشته پادشاهان روی آن می‌نشستنند و غلامان آن را بر دوش گرفته راه می‌رفتند.

منابع

• فرهنگ لغت معین