تخت و کلاه

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /تختُ/کُلاه/

اسم مرکب

تخت‌کلاه

1. تلویحاً صاحب تاج و تخت، پادشاه کشور، در زمان منوچهر عنوان می‌شود.

   که فرّخ نیای تو ای نیک‌خواه/ ترا داد شاهی و تخت و کلاه «فردوسی»

منابع

• شاهنامه