ترسکار

فارسی

(تَ)

صفت فاعلی

1. پارسا، خداترس.

اسم

1. نوعی جامة ویژه که ایرانیان قدیم هنگام نیایش به تن می‌کردند.

منابع

• فرهنگ لغت معین