ترنم

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَرَن/نُم/

مصدر لازم

ترنم

1. خواندن شعر، ترانه و مانند آنها به حالت موسیقیایی و معمولا با صدای پایین،
2. سراییدن، آواز خواندن، زمزمه کردن یک نغمه، آواز، سرود.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن