تسامع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَسامُع/

اسم مصدر

تسامع (قدیم)‎

1. شنیدن خبر از یکدیگر و منتشر شدن آن. از همدیگر خبر شنیدن.

   من از این قبیل بر سبیل تسامع، کلمه‌ای چند شنیدم. «وراوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین