تفتین

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /تَفتین/

اسم مصدر

تفتبن

1. آشوب کردن، فتنه کردن.

   در نزدیکی تو نیز ملاحده مشغول تفتین هستند. «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ لغت معین