تقیه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• تقیة

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَقیِّه/

اسم مصدر

تقیه

1. پرهیز کردن.
2. خودداری از آشکار کردن مذهب خویش برای حفظ جان.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /تِغ/ئیه/

قید

تغیه

1. بوی تیغ، بوی خون، بوی شمشیر، احتمال قتل‌.

   تغیه ممکن است از دو کلمه تِغ - ئیه شکل گرفته باشد و تِغ همان تیغ‌تیز یا شمشیر است؛ که احتمال درآمدن آن از غلاف، توسط مامور خلیفه بستگی به اعتراف بعدی مظنون دارد.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: reservation

منابع

• فرهنگ لغت معین