تمیشه

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /تمیشه/

اسم خاص

تمیشه

1. فقط در زمان فریدون یاد شده، و به عنوان پایتخت وی محسوب می‌شده که باید با پَهلَو مترادف باشد.

   سرا پرده شاه بیرون زدند/ ز تمیشه لشکر به هامون زدند «فردوسی»

منابع

• شاهنامه/ فرهنگ شمس