تندیدن

فارسی

(تُ دَ)

مصدر متعدی

1. تندی کردن، درشتی کردن، خشم گرفتن.
2. سر زدن غنچه و شکوفه و برگ درخت، تژ زدن، جوانه زدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین